Het geluid van de Titanic op een ijsberg

Onlangs had ik ketting gesmeerd. Na een paar uurtjes fietsen kreeg ik toch het idee dat ik meeer lawaai hoorde dan anders. Wellicht was de ketting nu wat soepeler en stuiterde overal tegenaan. Misschien kon de kettingspanner het niet allemaal opvangen. Je gaat van alles verzinnen. Maar was het wel een klapperde ketting of was het iets ergers. Als ik flink aanzette leek het wel of ik het geluid hoorde wat overenkomt met de Titanic die over een ijsberg schuurt. Reed ik rustig verder, dan was het geluid aanzienlijk minder.

In een velomobiel hoor je altijd wel wat. Als ik niet trap en uitrol over een gladde asfaltweg hoor ik een geluid wat me doet denken aan een trein die over een voegloos spoor rijdt. Snel tegen de wind in hoor je het suizen om je oren. Als je trapt kun je van alles horen: Het ratelen van de ketting tegen de voorderailleur, het rollen van het geleidewieltje. Het kan ook zijn dat de ketting achter je ergens tegenaan loopt, en dat is dan weer afhankelijk van het gekozen verzet. Ik lig er niet zo van wakker als ik maar weet waar het vandaan komt.

Maar wat zou dit geluid nu zijn? Zou dit het einde van mijn Strada zijn? Zou het de achtervering zijn? Moet die ook niet eens gesmeerd worden?

Na een nacht wakker liggen kwam de oplossing: Alle beschermkappen die met klittenband vast zitten eruit en er één voor één netjes inzetten op de plaats waar ze horen te zitten. Een paar stukjes nieuw klitteband en klaar. Het was stil, de Titinic was gezonken.